Minakowski.pl

Jarosław Marek Rymkiewicz uchodzi za największego lub jednego z największych żyjących polskich poetów (przynajmniej licząc starsze pokolenie). Jednocześnie przez swoją patriotyczną tematykę i wypowiedzi kojarzony jest mocno z obozem konserwatywno-narodowym (umownie: PiS). Tymczasem jego związki rodzinne prowadzą w miejsca na pozór nieoczekiwane. Kogóż my tu nie mamy! W dodatku same obce nazwiska… Czytaj dalej →

W r. 1854 Ksawery Zawisza jest na liście „urzędników leśnych, którzy po ukończeniu kursów nauk. w b. Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Marymoncie lub po udowodnieniu odpowiedniej kwalifikacji naukowej złożyli egzamina w Komitecie przy Rządzie Gubernialnym Warszawskim”. Ksawery zdaje egzamin na podleśnego strażowego. Osiada w nadleśnictwie Łysa Góra pod Siewierzem (wieś Siedlec, parafia Koziegłowy). Czytaj dalej →

W Wielkiej Genealogii Minakowskiego (na http://Wielcy.pl/wgm/senat.php ) umieściłem spis wszystkich senatorów Korony Polskiej i Wlk. Księstwa Litewskiego od roku 1500 do 1795. Udało się ich znaleźć 2927. Można przeglądać, jak wyglądał Senat I RP w konkretnym roku albo jak wyglądała elita wybranego województwa w okresach 20-letnich. Jest też spis alfabetyczny wszystkich. Czytaj dalej →

W latach 1524 i 1526 zmarli dwaj ostatni władcy Mazowsza. Pozostała ich siostra, Anna.  Potomkowie Anny Piastówny żyją do dzisiaj i jest zaskakujące, jak wielu z nich odegrało czołowe role w historii Polski. Gdyby nie zwyczaj dziedziczenia nazwiska po ojcu, można by powiedzieć że dynastia Anny Piastówny rządziła Polską przez kilkaset lat.

Księżniczka Anna wyszła za wojewodę ruskiego Stanisława Odrowąża ze Sprowy. Miała jedyną córkę, Zofię Odrowążównę, wydaną za hrabiego Jana Krzysztofa Tarnowskiego (syna hetmana Jana T.), ten jednak wkrótce zmarł bezpotomnie i drugim jej mężem był możnowładca z Prus Królewskich, kasztelan gdański (a potem wojewoda sandomierski) Jan Kostka (daleki kuzyn św. Stanisława Kostki – dziadek Jana był bratem pradziadka św. Stanisława).

Anna Kostczanka, wnuczka Anny Piastówny, wyszła za kniazia Aleksandra Ostrogskiego i miała zeń córkę Zofię, wydaną za księcia Stanisława Lubomirskiego – matkę Jerzego Sebastiana Lubomirskiego. Hetman Jerzy Sebastian Lubomirski to przywódca słynnego rokoszu, który doprowadził do detronizacji Jana Kazimierza, co zakończyło rządy dynastii Wazów w Polsce (po kądzieli: Jagiellonów). Można więc powiedzieć, że w sporze Piastów z Jagiellonami ostatecznie wygrał potomek Piastów!

Lubomirski jednak nie całkiem zwyciężył, bo zmarł tuż po rokoszu we Wrocławiu, a w międzyczasie Sejm pozbawił go urzędów (skazał na infamię). Rodzina jego nie całkiem też jednak przegrała, bo jego praprawnukiem był kolejny Wielki Opozycjonista, Szczęsny Potocki. Tak jest! TEN Szczęsny Potocki, wódz Targowicy, w był rodzonym potomkiem ostatniej władczyni Mazowsza!

Nie samych tylko opozycjonistów znajdujemy wśród potomków Anny Mazowieckiej. Otóż kolejna córka Zofii z Odrowążów Kostczyny, córki Anny Piastówny, Katarzyna Kostczanka, wyszła za Adama Hieronima Sieniawskiego. Jej prawnukiem był hetman polny koronny Mikołaj  Sieniawski, dziadek Marii Zofii Sieniawskich Czartoryskiej, pradziadek księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego, przywódcy Familii, męża Izabeli z Flemmingów Czartoryskiej.

Także Stanisław Małachowski, marszałek Sejmu Wielkiego był prapraprawnukiem Jerzego Sebastiana Lubomirskiego, a pokolenie bliżej miał jego stryj, kanclerz wielki koronny, Jacek Małachowski.

Tak to oto dynastia Anny Piastówny trzęsła Polską (a nie tylko Mazowszem) przez setki lat…

Immanuel Wallerstein, twórca teorii, która rządzi w Polsce dzisiejszą socjologią, politologią i nie tylko (jak pisałem niedawno Polską rządzi dziś trumna Wallersteina) – okazał się być… Polakiem! Udało się znaleźć na to dokumenty. To wyjaśnia, czemu on nas tak dobrze rozumie! Czytaj dalej →

Immanuel Wallerstein ma 88 lat i wciąż żyje. Ale w moim przekonaniu jego dziedzictwo przekreśliło spór opisany przez J. Giedroycia słowami o tym, że Polską rządzą trumny Piłsudskiego i Dmowskiego. Dziś Polską rządzi stosunek do kwestii: „Polska jako peryferie”. To z tego, moim zdaniem, wynikają główne spory polityczne w Polsce i jego teoria dobrze te spory wyjaśnia.

Czytaj dalej →

Badam obecnie inteligencję żydowską z Krakowa u progu Niepodległości: skrzyżowałem dane z metrykaliów izraelickich z Krakowa, spisu ludności Krakowa z 1921 r. i spisu studentów UJ z lat 1850-1918. W skrócie: w momencie odzyskania Niepodległości 2/3 krakowskich inteligentów wyznania mojżeszowego deklarowało narodowość polską. Czytaj dalej →

Na szybko wynotowałem ze spisu adresowego Jana Bigo (bodaj z 1905 r.) właścicieli dóbr tabularnych w Galicji noszących typowe imiona żydowskie. Ogólnie jest tam 8464 miejscowości, przy czym właściciel jest wymieniony w 5584 przypadków. Zatem owe 321 to niecałe 6%. Nie było ich więc tak dużo, ale też trzeba pamiętać, że ludność żydowska stanowiła ok. 10% ogółu ludności Galicji. No więc nie było źle. Posortowałem wg siedziby starostwa i wyciągnąłem kolumnę z liczbą ludności danej miejscowości.

Wybierałem na szybko, wg imion, więc jak dobrze poszukać, to tych żydowskich ziemian było więcej niż na poniższej liście. Tu chodziło mi o ilustrację zjawiska.

Czytaj dalej →

Sowieci także mordowali Żydów. Warto o tym przypominać,  zwłaszcza dziś. Oto lista kilkunastu Żydów z Krakowa, którzy zostali umieszczeni w rosyjskich obozach zagłady* Kozielsk i Starobielsk, a potem rozstrzelani odpowiednio w Katyniu i Charkowie. Czytaj dalej →

Paweł Jasienica zatytułował swą sławną książkę Rzeczpospolita obojga narodów wprowadzając do obiegu ten ahistoryczny termin. Tymczasem nazwa Rzeczypospolitej brzmiała zupełnie inaczej! Była to „Wspólna Rzeczpospolita Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego” zwana w skrócie „Rzecząpospolitą” lub „Rzecząpospolitą Polską”. Czytaj dalej →