Impresje nad Google Wave

Obejrzałem prezentację z konferencji Google I/O 2009 prezentującą Google Wave i mam parę spostrzeżeń. Może nie mam racji i ktoś je sprostuje?

1. Google pisze swoje aplikacje w Google Web Toolkit – w Javie

To intrygujące – rzeczy, które my – użytkownicy – widzimy jako HTML z dodatkiem JavaScriptu pisane są jako aplikacje Java, wtórnie tłumaczone (maszynowo) na różne „frontowe” języki i aplikacje klienckie.

To może tłumaczyć, dlaczego Google w Androidzie trzyma się Javy zamiast robić to co inni – czyli polegać na mieszance AJAX. Po prostu dla nich AJAX powstaje jako eksport z aplikacji pisanej w Javie

2. Wszystko server-side, terminale rządzą!

Jesteśmy przyzwyczajeni do komunikacji wierszami – wiersz to typowy SMS, post w Twitterze, wypowiedź w Skype, zdanie w rozmowie… Wave zupełnie z tym zrywa – tam mamy z jednej strony litery, a z drugiej konwersacje.

Obiektem w Wave jest konwersacja. Ale po stronie klienta istnieją tylko poszczególne litery – wciskam klawisz – piszę znak. Znak jest przekazany natychmiast do serwera i staje się częścią konwersacji.

W takim układzie aplikacja kliencka nie ma zupełnie nic do roboty: zajmuje się tylko wyświetlaniem tego, co dostarczył jej serwer i przekazywaniem poszczególnych klawiszy do serwera.

W tym systemie zupełnie nie ma znaczenia, jakie są moce obliczeniowe maszyny, na ktorej pracuję: ona powinna mieć
a) sprawny (wygodny) wyświetlacz (jego „wygodność” jest względna – raz „wygodny” to „mieszczący się w kieszeni”, a kiedy indziej: „dający duży, wyraźny obraz”)
b) szybkie łącze internetowe.

3. Lotus Notes 800.0

Danny Sullivan żachnął się stwierdzając, że on tu nie widzi nic nadzwyczajnego: to po prostu „Lotus Notes 800.0” („But the developers love what I could only describe as Lotus Notes 800.0. That’s the best metaphor I’ve got, sorry” ).

Metafora jak metafora – ma swoje wady i zalety, można ją różnie interpretować.

Na pewno na Wave można będzie pisać aplikacje – podobnie jak na „Notesach”. Ale też z pewnością widać w nim zagrożenie dla wszystkich „grubych” systemów komunikacyjnych – począwszy od Notesów i MS Exchange, a skończywszy na wszystkich webmailach, blogach, czatach, forach, twitterach etc. Na pewno Wave tu sporo „namiesza” i już teraz trzeba się zastanawiać, co z tym począć.

4. Aplikacyjność – jak w Facebooku

Jedną z podstawowych rzeczy w Wave jest możliwość pisania robotów, które biorą udział w dyskusjach. Widzę tu nawiązanie do aplikacji w Facebooku, które generalnie robią różne rzeczy, ale przede wszystkim zajmują się wysyłaniem informacji postaci „Zygmunt Kęstowicz w quizie >>jakim smokiem jesteś<< okazał się być Telesforem”.

Do tej pory roboty zajmowały się głównie czytaniem wszystkiego (na moich serwisach mam więcej pobrań stron przez roboty niż przez ludzi) – tutaj mają szansę uczestniczenia w dyskusjach – i to na skalę większą niż „boty” w IRC.

Roboty są nieprzewidywalne (Kurt Goedel przedstawił nawet niezły dowód tego twierdzenia) więc pozostaje tylko patrzeć i czekać.

5. Google przejmuje content

To kolejny etap kontynuacji trendu przejmowania treści przez Google: zamiast tworzyć strony indeksowane przez Google, lepiej wpisywać im teksty WPROST do bazy. Google nie musi ich pobierać, a inne wyszukiwarki nie mogą…

6. Można tworzyć własne konkurencyjne sieci

Podobnie jak z serwerami mailowymi – Google zachęca do tworzenia własnych serwerów Wave.

Najwyraźniej nie boją się tego, że staną się drugim Xeroxem, który wymyślił myszkę i windowsy a teraz nic z tego nie ma…